Baltimore

weblog 17 juni 2007, Baltimore

Hallo allemaal, al weer een hele tijd geleden dat ik een weblogstukje heb
geplaatst. Sinds de Bahamas en Jacksonville is het programma in een
stroomversnelling verzeild geraakt en dat heeft er toe geleidt dat er weinig
tijd over was om te mailen. excuus daarvoor. Ik zal proberen alles zo
chronologisch mogelijk te vertellen. Doordat het zo veel is zal de sjeu een
beetje verdwijnen, maar blijft er hopelijk een goed beeld achter waar ik mee
bezig ben.

In Jacksonville hebben we een nieuwe ploeg aan boord gekregen. Deze keer 6
adelborsten uit meerdere jaren, het hoofd elektrotechnische dienst en een
sergeant der mariniers. Dit is een hele leuke ploeg gebleken die vandaag
weer naar huis gaat. Ze hebben helaas niet zo veel gevaren, maar des te meer
andere vormende activiteiten, vooral formele en informele representatieve
gebeurtenissen.

Na Jacksonville zijn we in de slipstream van tropicalstorm Berry naar
Virginia gezeild. Dat was prima zeilen, maar de nacht voor aankomst kwam er
nog 1 keer een front over. Nadien viel de wind helemaal weg en zijn we
uiteindelijk maar op de motor doorgevaren naar Chesapeak om daar in het
begin van middag aan te komen. Dit gaf ons rust en tijd om ons voor te
bereiden op de vipvaardag en Sail Virginia. We werden heel vriendelijk
ontvangen en op donderdag hebben we eerst een vipvaardag gehouden voor
enkele Nederlanders en buitenlandse militairen gestationeerd in Norfolk.
Tijdens de vaardag ging de startmotor kapot, hetzelfde euvel als op weg naar
de Bahamas. Deze keer was de reparatie nog spectaculairder. 1 telefoontje
naar Rob Ribbins de shipsmanager van Sail Virginia binnen anderhalf uur
hadden we een nieuwe startmotor aan boord. Ik heb de wacht op me genomen en
de rest is de startmotor gaan vervangen. Uiteindelijk zijn we op onze eigen
motor weer naar binnen gevaren om onze gasten af te zetten. Deze hebben
kunnen zien hoe flexibel de marine is, met dank natuurlijk aan Rob, die ons
de hele week geweldig geholpen heeft. Verder was het leuk varen, want we
hebben de hele dag door de vloot van Sail Virginia gezeild die ten anker
kwam op de rede van Virginia Beach. Na de vipvaardag zijn wij ook weer naar
buiten gezeild, hebben we snel geankerd en moest ik met Hugo(cdt) van boord
voor de pre-sail captainsmeeting. Hier werd gelijk een goede sfeer neergezet
en kregen we een korte briefing over de Sail in. Daarnaast konden we
iedereen ontmoeten zoals 'Chip' onze liaisonofficier, de militaire
liaisonofficieren van de Mcfaul, de organisatie en de commandanten en oudste
officieren van de andere schepen. Dit was erg gezellig en handig voor de
rest van de week.

Op vrijdag was de sail in. We hebben een saluut teruggeven op de USS Wasp
een grote helikoptercarrier die helemaal aangetreden stond in paradeerrol en
toen de wind gunstig was konden we het niet laten om met Genaker de haven
binnen te zeilen. Iets wat ons weer veel credit opleverde. Bij binnenkomst
stonden de liaisonofficieren gelijk weer klaar, net als de commandant en
oudste officier van de Mcfaul. Ook kwam binnen 10 minuten de kinderen
aanlopen die ons geadopteerd hadden. Het was dus weer een drukte van belang,
zoals altijd bij binnenkomst.

Na binnenkomst was het weer opruimen en klaarmaken voor de informele partij
die de adelborsten die avond hadden georganiseerd. De commandant en ik
moesten met 2 adelborsten nog naar de burgemeesters receptie en waren we nog
net op tijd voor de het begin van de partij aan boord. Deze kwam wat
langzaam op gang, maar was uiteindelijk heel erg geslaagd. We hebben ons
hiermee voor de rest van de week op de kaart gezet als aanwezig en gezellig.
Zaterdag hebben we gevolleybald tegen de andere schepen en was 's avond het
Governersbal. Dit was het meest formele feest, maar ook 1 van de leukste,
met een geweldig vuurwerk achteraf. Zondag de altijd aanwezige crewparade,
het was niet zo ver, Amerikanen worden niet graag moe, maar met toetoep,
sabel en ponjaard hadden we absoluut het knapste pak aan. Hierna gelijk
doorgesnelt naar het XO (executive officer, is oudste officier) lunch,
georganiseerd door de XO van de Tarangini, een van mijn nieuwe vrienden
hier. Een heel geslaagd initiatief, welke zeker herhaling behoeft in Newport
waar we weer allemaal bij elkaar liggen. De internationale zeilcontacten
zijn toch het leukste van de tallshipevenementen. De Tarangini is het
Indiaanse opleidingsschip, maar we hebben ook leuke vrienden gemaakt met de
Spirit of Bermuda, de Prince William uit Engeland, de Gorch Fock uit
Duitsland, de Cisne Branco uit Brazilie en niet te vergeten de piraten van
de Meka II, waarvan we er heel veel nog een keer zullen zien deze reis.

Op zondag vond ook nog de crewparty plaats, en op maandag de Bonvoyage
party, we werden dus ruim geviteerd door Sail Virginia. Daarnaast nog vele
andere formele recepties aan boord van de schepen. Meestal gezellig, maar
soms ook te formeel, toch zijn we er in geslaagd om overal een delegatie
naar toe te sturen, wat aan het eind van de week wel het gevoel geeft dat je
geleefd wordt. Het was dus ook niet erg om dinsdag te vertrekken. Er moest
nog een saluut afgevuurd worden op de priester die ons zegende, hij schrok,
maar daarna verscheen er een grote glimlach op zijn gezicht en begon hij
druk te zwaaien.

Het was 1 nacht varen naar Annapolis, helaas was het niet bezeild en moesten
we wel op tijd aankomen. Daarom ging de motor weer bij en zijn we zonder
zeilen de Chesapeake opgevaren. Annapolis is naar eigen zeggen de
Sailingcapital van de USA en de US Naval Academy is er gelegen. Dit is iets
groter dan het KIM met elk jaar meer dan 600 midshipmen. Geweldig imposante
campus met fantastische faciliteiten. Ook geweldige zeilboten, 20 44
voeters, 100 lasers, ga zo maar door. Toch mist het hoofd van de
zeilopleidingen daar een groot zeilschip dat robuust genoeg is om uit handen
te geven aan adelborsten. We hebben een receptie georganiseerd voor locale
en militaire autoriteiten, die vanwege de wind en de dreigende regen op het
laatste moment naar binnen is verhuisd. De USNA was zo vriendelijk hun
Sailingcenter (ARZV maar dan iets chiquer) ter beschikking te stellen.

Donderdag en vrijdag hebben we een voor VIPS gevaren. Onder andere gasten
van de Nederlandse ambassade en Nederlandse militairen uit Washinton. Zeer
geslaagde dagen met meer en minder wind, maar iedereen heeft het goed naar
zijn zin gehad. Zaterdag zijn we met gasten van de het NATO seaspearow
project naar Baltimore gezeild. Natuurlijk de Genaker gevoerd bij het
binnenvaren. Daarnaast hebben we onze vrienden van de Cisne Branco en de
Tarangini begroet met een saluutschot. Vandaag hebben we een
bemanningswissel, de oude groep gaat naar huis. Elf adelborsten komen uit
Nederland, 6 gaan er gelijk crosspollen met de USNA, we krijgen namelijk tot
New York 4 Amerikaanse adelborsten aan boord en twee journalisten van het
zeilmagazine Nautique. Een gemixte groep dus, wat de etappe naar New York
extra interessant maakt. Morgen na de gebruikelijke introductie via de
Chesapeake bay en het Delaware Channel op naar zee en New York.

Na New York hoop ik weer een stukje te schrijven over wat ik daar heb
beleefd. Marthe zal deze keer dit stuk weer op de log zetten, en hopelijk
ook enkele van jullie reacties doormailen. Helaas nog geen foto's, daarvoor
moet je op het scheepsweblog kijken, www.nlda.nl/kim , waar ook een
aangepastte versie van dit stuk komt te staan.

Groeten uit Baltimore,

Jan